بررسی زیست روان کننده ها در سیالات حفاری: پژوهش های اخیر، عملکرد، و کاربردهای آنها

یکی از اهداف اصلی افزودن افزودنه های روان کننده به سیال حفاری، کاهش نیروی ترک و دراگ (گشتاور) بین رشته ی حفاری و سنگ سازند است. این مواد خواص روانکاری را به سطوح تماس متحرک، تحت شرایط شدید دمایی و فشاری تقسیم می کنند. در حال حاضر علاقه بسیار زیادی به توسعه و گسترش مواد زیست روان کننده مشتق شده از منابع آلی وجود دارد. این زیست روان کننده ها چند خواص فیزیکی و شیمیایی کاهنده اصطکاک و بسیار مهم را برایمان به ارمغان می آورند که از آن جمله می توان به چند مورد اشاره کرد که شامل روانکاری بالا، دامنه ویسکوزیته وسیع، نقطه ریزش پایین، نقطه اشتعال بالا، پایداری حرارتی بالا و همچنین تجزیه زیستی در هنگام عملیات حفاری می باشند. در این تحقیق کاربرد کلی روان کننده ها در سیالات حفاری و پتانسیل این زیست روان کننده های مشتق شده از روغن های گیاهی از نقطه نظر عملکرد هیدروکربنی و روان کننده های پایه معدنی مورد بررسی واقع شده است. به طور کلی، زیست روان کننده ها دارای خواص فیزیکی و شیمیایی مورد نیاز به عنوان یک روان کننده برای سیالات حفاری هستند. استفاده از این مواد که مبتنی بر اسیدهای آلی هستند، می تواند منجر به حفاری سریعتر و عمیق تر، کاهش ضایعات و زباله های زیستی، بالا رفتن خصوصیات تجزیه زیستی، کاهش حجم زباله و هدر رفتها و در نهایت منجر به کاهش کل هزینه های عملیات شود. در میان این مواد در دسترس، پلی استر روغن های گیاهی مناسب ترین روان کننده برای استفاده در هر شرایط حفاری می باشد، اگرچه کاربرد آنها هنوز بسیار محدود است.

کلیدواژه ها:

زیست روان کننده ، روان کننده سیال حفاری ، پلی استر ، تقویت کننده روانکاری ، چسبندگی تفاضلی