جنبه های ریزساختاری در اتصالات جوش فولاد A387-Gr.11 به روش SMAW

ریزساختار فلز جوش تاثیر بسیار زیادی بر خواص اتصال حاصل از فرایند جوشکاری دارد. در این پژوهش تاثیر شدت های مختلف ارتعاش الکترومغناطیسی بر ریزساختار فلز جوش و ناحیه ی فصل مشترک و منطقه ی تحت تاثیر حرارت جوش فولاد A387-Gr.11 به روش جوشکاری قوس الکترود دستی (SMAW)، با الکترود E8018-B2 مورد بررسی قرار گرفته است. برای بررسی ریزساختار از میکروسکوپ نوری استفاده شد. مشاهده شد که ریزساختار فلز پایه شامل دانه های فریت چند وجهی و پرلیت ظریف میباشد. علاوه بر این مقداری بینیت دانهای نیز در ریزساختار یافت شده است که بینیت دانه ای در فولادهای کم آلیاژ و حین سرد کردن پیوسته ایجاد میگردد. در اثر افزایش شدت میدان مغناطیسی، ساختار فلز جوش ریزدانه تر شده و ریزساختار از فریت مرزدانه ای و بینیت دانه ای در نمونه بدون لرزش به ریزساختارکاملا بینیت دانه ای انتقال یافته است. کاهش میزان جدایش عناصر آلیاژی خصوصا کربن و ایجاد تلاطم در حوضچه ی جوشکاری حاصل از لرزش، باعث ایجاد ریزساختار ریزدانه بعد از انجماد می گردد؛ بررسی ریزساختار ناحیه فصل مشترک فلز جوش و پایه نشان داد که در همه نمونه ها این ناحیه دارای پیوستگی کامل بوده و رشد اپیتکسیال روی داده است ولی با اعمال لرزش الکترومغناطیس، دانه های فلز جوش در مجاورت مرز ذوب ریزتر شده اند. علاوه بر این، بررسی ریزساختار ناحیه متاثر از حرارت مشخص کرد که این ناحیه به سه بخش اصلی درشت دانه، ریزدانه و میان بحرانی تقسیم شده است که به ترتیب فاصله بیشتری با مرز ذوب دارند و به همین ترتیب نیز مقدار بینیت دانهای در ریزساختار آنها کاهش و فریت افزایش یافته است.

کلیدواژه ها:

ارتعاش الکترومغناطیس ، ریز ساختار جوش ، بینیت دانه ای ، فولاد کم آلیاژ فریتی A387-.Gr11