تعیین الگوی کشت بهینه چند هدفه در شرایط عدم قطعیت بازه ای با رویکرد دو مرحله ای و الگوریتم ژنتیک

کاهش بهره وری کشاورزی در ایران موجب بیکاری کشاورزان و عدم توسعه یافتگی روستاها، افزایش مهاجرت از روستا به شهر و در نتیجه آن باعث ایجاد شکاف درآمدی شهری و روستایی می گردد. با توجه به این که توانایی و زمینه بهبود و توسعه کشاورزی در کشور وجود دارد. یک از زمینه های که در امر کشاورزی به ان بی توجه می شود عدم به کارگیری الگوی کشت مناسب برای جلوگیری از هدف رفت منابع می باشد. بهینه سازی برنامه تولید یکی از مسایل مهم تصمیم گیرندگان است. برنامه ریزی تجدیدپذیر نیز یکی از روش هایی است که با توجه به محدودیت های بودجه الگوی بهینه را تعیین می کند. در این مطالعه به معرفی برنامه ریزی تجدیدپذیر De Nove در شرایط عدم قطعیت بازه ای برای مسایل چند هدفه پرداخته می شود، و از رویکرد دو مرحله ای و الگوریتم ژنتیک به طور جداگانه در فرایند حل آن، برای تعیین الگوی کشت بهینه استفاده می گردد. در نهایت میزان اثربخشی رویکرد دو مرحله ای و الگوریتم ژنتیک مورد مقایسه قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی چند هدفه ، برنامه ریزی تجدید پذیر ، De Novo ، برش -α ، رهیابت بازه ای ، الگوی کشت ، رویکرد دو مرحله ای ، الگوریتم ژنتیک