مدیریت دانش در سازمان

در اقتصاد مبتنی بر دانش، مزیت رقابتی، به طور فزاینده ای در تسهیل روندهای اطلاعاتی انجام کار یافت می شود تا در دسترسی به منابع و بازارهای خاص، لذا دانش و سرمایه فکری به عنوان مبنای اولیه دستیابی به شایستگی های اصلی و راهبردی برای عملکرد برتر مطرح می شوند. دانش بزرگترین مزیت رقابتی کشورها درعرصه اقتصاد جهانی به شمار می رود. رقابت جهانی جوامع درحال توسعه را وا می دارد تا در پی کسب و حفظ مزیت های پایدار باشند و در پی راه حلی بنیادی تر، تجربه پذیر و حیاتی درخصوص ارتقا عملکرد خود گام بردارند. امروزه بسیاری از جوامع برای درک بهتری از آنچه می دانند، آنچه باید بدانند و اینکه در این باره چه باید بکنند، در تکاپو هستند. در دنیایی که شاهد تغییرات سریع و روزافزون هستیم، بحران های جهانی تاثیر قابل توجهی بر بازارهای مالی جهانی و در نتیجه سازمان های تولیدی و خدماتی می گذارد، صنعت بیمه به عنوان یکی از مهم ترین بخش های سیستم های اقتصادی جهت ادامه فعالیت، باید قوانین و استراتژی های خود را بازبینی کرده و بر اساس استراتژی های روز تنظیم کند. درک اهمیت دانش به عنوان یک سرمایه سازمانی که قادر به ایجاد و حفظ مزیت رقابتی به صورت مستمر است، بسیاری از شرکت ها را بر آن داشته است تا سیستم های مدیریت دانش ویژه ای را برای کمک به تسهیم و یکپارچگی دانش طراحی کنند. قالب های فکری سازمان های امروز، آکنده از عمق بخشیدن به اطلاعات و توجه به مشارکت نیروی انسانی خلاق و دانشگر به جای نیروی انسانی عملکردی است.

کلیدواژه ها:

مدیریت دانش ، ویژگی ها ، اصول ، موانع