تکانه های مطلوبیت خانوار و تاثیرپذیری بخش کشاورزی ایران: رویکرد مدل تعادل عمومی پویای تصادفی (DSGE)

الگوی رفتاری خانوار که برگرفته از مطلوبیت و ترجیحهای آن است نقش برجستهای در دستیابی یک جامعه به توسعه و رشد اقتصادی دارد. هدف این پژوهش، بررسی و ارزیابی تاثیر تکانه های مطلوبیت خانوار در قالب تکانه های ترجیحها، تقاضای پول و عرضه نیروی کار، بر بخش کشاورزی ایران میباشد. در این راستا با اتکا به مبانی نظری مکتب نیوکینزین ها و بر اساس واقعیتهای اقتصاد ایران یک الگوی تعادل عمومی پویای تصادفی (DSGE) با تاکید بر بخش کشاورزی طراحی و تدوین شد. نتایج بهدست آمده از شبیه سازی مدل، با بهره گیری از فراسنجه (پارامتر)های واسنجی (کالیبراسیون) و برآوردی، نشان میدهد که تکانه مثبت ترجیحها، موجب افزایش مصرف، تولید، قیمتها و اشتغال و کاهش سرمایه گذاری، صادرات و نرخ دستمزد حقیقی بخش کشاورزی میشود. در پی رخداد یک تکانه مثبت در تقاضای پول، بهجز شاخص قیمت محصولات کشاورزی دیگر متغیرهای مورد بررسی کاهش یافتهاند. تکانه مثبت عرضه نیروی کار، اشتغال در بخش کشاورزی را افزایش میدهد هر چند که تولید، سرمایه گذاری و صادرات در دوره نخست کاهش مییابد. همچنین به دنبال افزایش عرضه نیروی کار، سطح مصرف و قیمتها افزایش و دستمزد حقیقی کاهش یافته است. مقایسه تاثیر تکانه های مورد ارزیابی نشان میدهد که در مجموع تاثیر تکانه ترجیحها و عرضه نیروی کار نسبت به تکانه تقاضای پول پایدارتر و از نظر بزرگی تاثیر، به طور متوسط، تاثیر تکانه ترجیحها بر متغیرهای بخش کشاورزی بیشتر از دو تکانه دیگر است.

کلیدواژه ها:

تکانه های مطلوبیت خانوار ، بخش کشاورزی ایران ، DSGE