آزمون ارتباطات پیشین و پسین رشد کشاورزی و فشار برمنابع طبیعی در ایران

کشاورزی و منابع طبیعی یک وابستگی و ارتباط دو سویه با هم دارند، و هدف این پژوهش نیز بررسی و تبیین میزان این وابستگی و رابطه بین بخش کشاورزی و منابع طبیعی در قالب رابطه های پیشین و پسین بین این دو بخش است. از این رو وابستگی بین مصرف آب در بخش کشاورزی و ارزشافزوده سرانه این بخش برای تبیین ارتباط پیشین و رابطه بین انتشار دی اکسید کربن در این بخش و ارزشافزوده سرانه بخش کشاورزی، به عنوان ارتباط پسین مورد ارزیابی قرار گرفته است. برای آزمون این رابطه ها از نظریه کوزنتس استفاده شده است. از آمار و اطلاعات استانهای ایران در بین سالهای 380 تا 1392 و با استفاده از روش داده های ترکیبی و روش اقتصادسنجی فضایی، برآوردهای لازم انجام شده است. نتایج نشان داد که یک رابطه U معکوس بین انتشار دی اکسید کربن و ارزش افزوده و همچنین بین مصرف آب و ارزش افزوده بخش کشاورزی ایران وجود داشته است. همچنین نتایج برآورد فضایی نشان داد که در هر دو رگرسیون برآورد شده، وجود اثر فضایی مورد تایید بوده است. از این رو یک رابطه مستقیم بین میزان انتشار 2CO در یک منطقه، بر روی انتشار آن در مناطق مجاور وجود داشته است. این رابطه در مورد مصرف سرانه آب نیز وجود داشته است. حال با توجه به تایید منحنی کوزنتس در استانهای ایران، تدوام رشد کشاورزی میتواند منجر به کنترل انتشار 2CO و افزایش بهره وری ارزشی آب در این بخش شود.

کلیدواژه ها:

مصرف آب ، انتشار دی اکسید کرین ، منحنی زیست محیطی کوزنتس ، اقتصادسنجی فضایی