مطالعه زبان شناختی معنایی کنایی در قالب ناسازواری درآیات طعنه دار قرآن کریم

در زبان شناسی متن، تحلیل گفتمان به معنای بررسی ساختار متن است که معمولا به کشف انواع اسلوب ها و یا بررسی ویژگی های زبانی مختص آن متن می پردازد. نظریه تحلیل گفتمان مهمترین و مناسب ترین پایهنظری در زبان ناسازواره است. نگارنده در این مقاله نخست تلاش کرده تا تصویری کلی از دیدگاه معنی شناسی در این دانش ارایه دهد و در ادامه مقاله به چند بحث مهم در مطالعات قرآنی اشاره میکند که نمونه هایی از مفاهیم در ناسازواری معنایی کنایی درآیات طعنه دار اشاره گردیده و سپس به بررسی اسلوب آیات در قرآن کریم پرداخته است و همچنین پس از استخراج آیات به تحلیل معناشناسی آیات توجه کرده و با به کارگیری الگوی ساختار ناسازواری معنایی کنایی به ابعاد مختلف این بحث در معناشناسی قرآنی اشارهکرده و درنتیجه،پس از تحلیل داده های بررسی شده، روشن گردید که این سیاق زبانی در قالب زبان شناختی درآیات طعنه دار وجود دارد و بر اساس این الگو به نقش واژگان و کاربرد آنها در سیاق گفتمان در این الگوی ساختاری پی برده ایم. در این سیاق گفتمانی مفاهیم در معنایی کنایی به کاررفته و از این طریق یک ارتباط معناداری را با مخاطب خود فراهم می آورد .

کلیدواژه ها:

ناسازواری ، معنای کنایی ، سیاق گفتمان ، آیات طعنه دار ، معناشناسی ، زبان شناسی متن