نگاهی به ویژگی های زبانی، بلاغی و موضوعی در شعر کمال خجندی

شیخ کمال الدین مسعود خجندی، یکی از شاعران نامدار قرن هشتم هجری است که نامش در زمره عارفان صاحب دل نیز بر زبان رفته است. شناخت و معرفی او، گامی است در شناخت و آگاهی بهتر و بیشتر از سیر شعر و عرفان در ایران بزرگ آن زمان و در گستره زبان فارسی. همچنین بررسی و شناخت ویژگی های گوناگون اشعار او نیز ما را با خصوصیات زبان فارسی و مختصات سبکی شعر قرن هشتم آشنا میکند. این کار با بررسی دقیق و شناخت کامل آثار به دست میآید و خوشبختانه دیوان اشعار کمال، منبعی قابل توجه برای این منظور است. در این مقاله با مطالعه کامل دیوان اشعار کمال خجندی، مجموعه ای از ویژگیهای زبانی، بلاغی و مضمونی و موضوعی را به اختصار بیان میکنیم. در این بررسی خواهیم دید که اشعار او غالبا لطیف و همراه با دقت در بیان معانی و مضامین است ولی رنگ صنعت پردازی و توجه به زبان و ظاهر شعر به طرز چشمگیری در سخنش دیده میشود. مضمون عشق موضوع اصلی سخن کمال است که با تنوع مضامین دیگر و پرداختی هنرمندانه همراه است. زبان شعر کمال، زبانی ساده، روان و گاهی همراه با ویژگی های زبان شرق ایران آن روزگار است اما صنایع شعری توجه خواننده را بسیار برمی انگیزد

کلیدواژه ها:

کمال خجندی ، شعر قرن هشتم ، سبک شناسی ، ویژگی های زبانی وبلاغی