بهینه سازی مسیر اوج گیری در پرواز دسته جمعی هواپیماها با استفاده از الگوریتم ژنتیک

پرواز دسته جمعی پرندگان، سال هاست که به عنوان یک عامل الهام بخش در علم هوافضا مورد توجه قرار گرفته است. پیش از این، استفاده از پرواز دسته جمعی، منحصر به هواپیماهای جنگنده بوده است تا از مزایای ناشی از حرکت در یک دستهف همچون کاهش دید راداری و افزایش توان دفاعی استفاده کنند. اما در سال های اخیر استفاده از پرواز دسته جمعی برای همه ی انواع هواپیماها و به منظور کاهش میزان مصرف سوخت و کاهش ترافیک هوایی، توجه بسیاری از محققین را به خود معطوف کرده است. در این مقاله سعی شده است تا مسیر بهینه ی صعود و تشکیل یک دسته هواپیما را که از یک باند بر می خیزند، به نحوی محاسبه گردد که با توجه به محدودیت های عملکردی هواپیماها (نظیر نرخ اوج گیری، ضریب بار وارد بر سازه، ماخ حرکتی و غیره) و محدودیت های دینامیکی مسئله (نظیر زمان بین برخاست هواپیماها از یک باند، زمان لازم برای اعمال فرامین کنترلی و غیره) مصرف سوخت جمعی آن ها کمینه گردد. این بهینه سازی، به علت پیچیدگی معادلات و فزونی پارامترهای دینامیکی مسئله، با استفاده از الگوریتم ژنتیک صورت می گیرد و در نهایت به منظور مطالعه ی صحت نتایج، با پاسخ های الگوریتم PSO برای همین مسئله مقایسه می گردد.

کلیدواژه ها:

پرواز دسته جمعی ، بهینه سازی مسیر ، الگوریتم ژنتیک ، اوج گیری