مطالعات زمین شناسی مهندسی و ژیوتکنیک مسیر تونل خط 7 مترو تهران (قطعه شمالی جنوبی)

در حفاری های درون شهری که بیشتر در عمقهای متفاوت و بعضا در نزدیک به بستر خاک حفر می شوند عوامل موثری نظیر ویژگی های زمین شناسی مهندسی-ژیوتکنیک مصالح، تفکیک واحدهای خاکی بر اساس رفتار آنها، انتخاب نوع ماشین حفاری مناسب، میزان سطح آب زیر زمینی، معرفی مخاطرات زمین شناسی محتمل تاثر گذارند که می بایست مورد مطالعه قرار گیرند. در این مقاله یکسری بررسی ها و مطالعات زمین شناسی مهندسی و ژیوتکنیکی در مسیر تونل انجام گردید. این بررسی ها با نتایج حفاری 73 گمانه ماشینی و 32 چاهک دستی که در مراحل مطالعات در مسیر تونل حفر گردیده اند آغاز و در ادامه طی آن نتایج آزمایش های صحرایی، آزمون های آزمایشگاهی انجام شده و همچنین لوگ زمین شناسی مغزه های حاصل از حفاری مورد بررسی قرار گرفتند که با توجه به نتایج حاصل لایه های خاکی دربرگیرنده مسیر تونل به شش واحد (گونه) زمین شناسی مهندسی تفکیک شدند، در بیشتر مسیر حفاری، خاک تشکیل دهنده سینه کار از آبرفت درشت دانه تشکیل شده است، و با توجه به نتایج آزمون سرشار خاک سینه کار در رده بسیار ساینده قرار می گیرد. در برخی واحد های خاکی تفکیک شده با توجه به درصد بالای رس خطر کلاکینگ نیز وجود دارد همچنین با نتایج بدست آمده از آزمایش های لوفران مشخص شد واحد های خاکی تشکیل دهنده بیشتر مسیر تونل دارای نفوذپذیری کمتر از E-710متر بر ثانیه می باشد..

کلیدواژه ها:

حفاری مکانیزه ، TBM ، مطالعات ژیوتکنیک ، خط 7 مترو تهران ، EPB