بهیافت، رویکردی نوین در بازتوسعه اراضی قهوه ای

رشد و توسعه شهری فرایندی غیر قابل اجتناب و همواره در حال تغییر و تحول محسوب می شود. در این راستا با توجه به محدودیت زمین برای توسعه و همچنین مشکلات حاصل از رشد بی رویه و پراکنده شهرها، استفاده از هر قطعه زمین موجود در بافت شهری که بنا بر هر دلیلی متروکه، فرسوده و یا آلوده محسوب می شود، حایز اهمیت فراوان می باشد. در این میان، زمین هایی که به واسطه کاربری صنعتی پیشین به طور معمول لکه های بزرگ شهری هستند که در طی زمان و با رشد شهرها از حاشیه شهر به درون بافت شهری راه یافته اند از اهمیت خاصی برخوردارند. امروزه این زمین ها با اصطلاح اراضی قهوه ای شناخته می شوند که رها نمودن شان باعث بروز مشکلات عدیده زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی می شود و به مرور زمان، موجب ضررهای جبران ناپذیری در شهرها می گردد. از این رو باز توسعه اراضی قهوه ای گامی مهم در راستای بهبود فضای شهری و پایداری آن محسوب می شود. از میان روش های بازتوسعه، بهیافت این زمین ها شیوه ای به مراتب پایدارتر نسبت به دیگر روش های مرسوم برخورد با این اراضی است؛ چرا که در فرآیند بهیافت تاکید عمده بر شناسایی جنبه های مثبت، حفظ و ارتقای آنها، استفاده حداکثری از امکانات موجود در مقیاس های مختلف و نیز ایجاد طرحی به مراتب بهتر از بنای اولیه در عین حفظ اصالت آن می باشد. هدف اصلی پژوهش حاضر پرداختن به چگونگی بازتوسعه اراضی قهوه ای و بازگرداندن این زمین ها به بافت شهری از طریق رویکردی نوین به نام بهیافت می باشد. لذا در راستای تحقق این هدف، این مقاله سعی دارد با گردآوری و دسته بندی اسناد و منابع موجود شامل تعاریف و نمونه های موفق داخلی و خارجی، تحلیل کیفی آنها به شیوه استنتاجی و استنباطی، اصول بازتوسعه اراضی قهوهای از طریق بهیافت تشریح کند.

کلیدواژه ها:

بهیافت ، اراضی قهوه ای ، بازتوسعه