ارایه مدل اولویت بندی سیستم های حمل و نقل هوشمند با هدف افزایش ایمنی در راه های برون شهری (مطالعه موردی: محور اصفهان- نایین)

در کشور ایران حمل ونقل جاده ای به عنوان اساسی ترین سیستم های حمل ونقل، همواره در برنامه ریزی های کلان مورد توجه قرار گرفته است. آمار بالای تصادفات و تلفات جاده ای کشور بیانگر عدم ایمنی در راه های برون شهری می باشد و از جمله مهم ترین ابزارهایی که امروزه بسیاری از کشورهای جهان سعی دارند با استفاده از آن به حمل ونقلی کارا، ایمن و پایدار دست یابند، توسعه سیستم های حمل ونقل هوشمند است. با توجه به تنوع موجود و هزینه بالای نصب و راه اندازی این سیستم ها، به کارگیری آن ها در راه های برون شهری مستلزم مطالعات اولویت بندی پیش از مراحل نصب می باشد. در مطالعه حاضر مدل اولویت بندی سیستم های حمل و نقل هوشمند با هدف افزایش ایمنی در راه های برون شهری ارایه می شود. در این راستا پس از معرفی و اثرسنجی سیستم های هوشمند موردنظر، خدمات کاربر مربوط به هدف و شاخص های مرتبط راهی تعیین می شوند و اهمیت این موارد با استفاده از نظرات کارشناسان و مدیران و از طریق روش های نمره دهی و تحلیل سلسله مراتبی (AHP مشخص می شود. در ادامه مدل پیشنهادی ارایه شده و به عنوان یک مطالعه موردی در محور اصفهان - نایین مورد بررسی قرار میگیرد. نتایج اولویت بندی در این محور نشان می دهد که به کارگیری دوربین های مداربسته، سیستم بازرسی حرارتی اتوماتیک و سیستم های هشدارخودرو عریض و مرتفع برای افزایش ایمنی درمحور اصفهان نایین دراولویت قراردارند

کلیدواژه ها:

سیستم های حمل ونقل هوشمند ، ایمنی ، راه های برون شهری ، اولویت بندی