کمینه سازی مدت زمان سیستم امدادرسانی در شرایط بحران با هدف مکان یابی بهینه مراکز صحرایی امداد و نجات، مطالعه موردی: شهر قزوین

در زمان مواجه ه با شرایط بحران، انجام واکنش مناسب می تواند ضمن کاهش تلفات انسانی، منجر به پیشگیری از انتشار بحران و ضایعات بیشتر شود. یکی از اقداماتی موثر در این راستا، تاسیس و یا درنظرگیری مکان هایی جهت مراکز امدادی و درمانی در شرایط بحران و نیز بررسی میزان زمان مورد نیاز سیستم امدادرسانی است. بر این اساس، در مطالعه ی حاضر سعی شده است تا با ارایه ی یک مدل جامع در دو سطح، که در سطح اول آن به مکان یابی بهینه مراکز صحرایی امدادی در شرایط بحران با استفاده از تحلیل سلسله مراتبی) به منظور افزایش بهره وری مراکز درمانی اصلی شهر، و در سطح دوم آن زمان بندی یکپارچه سیستم مدیریتی، برای انتقال افراد بالقوه ی نیازمند، از محل حادثه به بیمارستان و مراکز صحرایی درنظر گرفته شده، با حداقل زمان اجرای طرح امدادرسانی با استفاده از مدل ریاضی بر اساس مفهوم زنجیره تامین و نیز به کارگیری الگوریتم حل فراابتکاری)، قدم مثبتی در حرکت بهینه ی ناوگان امداد و نجات برداشته شود. لازم به ذکر است که داده های مورد استفاده در این پژوهش، با استفاده از پاسخ خبرگان رشته های مرتبط از طریق پرسشنامه و نیز اطلاعات شبکه حمل ونقل قزوین، گردآوری شده است. نتایج مدل پیشنهادی نشان دهنده ی تاثیر به سزای افزایش تعداد مرکز امدادرسانی علی الخصوص مراکز امداد صحرایی درنظر گرفته شده درکاهش میزان لازم امدادرسانی بوده و درنظرگیری تمهیدات لازم برای مواجه ه با شرایط بحران برای این مراکز امری غیرقابل انکار می باشد همچنین با توجه به نتایج شعاع عملکردی و وضعیت دسترسی مراکز به شبکه راه ها ازمهمترین معیارهای انتخاب مرکز بهینه است

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران ، امدادرسانی ، حمل ونقل ، بهینه سازی ، زنجیره تامین ، الگوریتم فراابتکاری