طراحی مدل فاصله عبور برای عابرین پیاده در گذر عرضی از معابر چند خطه درون شهری

بطور کلی عابرین پیاده آسیب پذیرترین گروه در بین کاربران جاده ای بوده و در معرض خطرات بسیار زیادی قرار دارند. یکی از نقاطی که عابرین پیاده در معرض خطر قرار دارند گذرگاه های عرضی عابرپیاده است. گذرگاه های عرضی مورد مطالعه در این پژوهش، گذرگاه های بین تقاطعی فاقد کنترل و بدون چراغ راهنمایی می باشند که عرض راه های چند خطه درون شهری را قطع می نمایند. به منظور توصیف نحوه تصمیم گیری عابرین پیاده جهت پذیرش فاصله عبور عرضی مناسب در جریان ترافیک ، مدل احتمال پذیرش فاصله عبور به روش رگرسیون لجستیک و مدل پیش بینی فاصله عبور پذیرفته شده به روش رگرسیون چندگانه غیرخطی براساس داده های برداشت شده از تصاویر ویدیویی شرکت کنترل ترافیک تهران در چهار گذرگاه عابرپیاده طراحی گردید. و نتایج تحقیق نشان دهنده آنست که در مدل پیش بینی احتمال پذیرش فاصله عبور ، متغیرهای جنسیت، سرعت متوسط عابر و حجم ترافیک تاثیر مستقیم و متغیرهای سن ، زمان انتظار و فرصت زمانی عبور تاثیر معکوس بر احتمال پذیرش فرصت عبور دارند. بطور کلی نتایج تحقیق نشان می دهد که عابرین پیاده هنگام عبور از عرض خیابان عجله می کنند. بعبارت دیگر، آنها معمولا بصورت خط به خط با پذیرش فرصت های تدریجی از عرض خیابان عبور نموده و منتظر ایجاد فاصله عبورکافی برای عبورهم زمان ازکلیه خطوط خیابان نمی مانند

کلیدواژه ها:

عابرپیاده ، گذرگاه عرضی ، پذیرش فاصله عبور ، رگرسیون لجستیک