بررسی تعهد به نفع شخص ثالث به عنوان عوض قرارداد در فقه امامیه و حقوق مدنی ایران

اصل نسبی بودن قراردادها اقتضا دارد که اثر قرارداد دامن گیر طرفین قرارداد و قایم مقام آنان شده و نسبت به اشخاص ثالث بی تاثیر باشد. با این حال، مواردی را می توان یافت که از این قاعده عدول شده است. یکی از موارد تعهد به نفع شخص ثالث است که در ماده 196 قانون مدنی ایران به آن اشاره شده است. به موجب این ماده، طفین می توانند ضمن قراردادی که برای خود منعقد می سازند، تعهدی به نفع شخص ثالث بکنند اما پرسش قابل طرح در این است که آیا طرفین می توانند قرارداد را به نحوی منعقد سازند که تعهد به نفع شخص ثالث به عنوان عوض قرارداد و دااری نقش اصلی در ان باشد در این موضوع در فقه امامیه و حقوق مدنی ایران به این نتیجه می رسیم که هم در فقه امامیه و هم در حقوق مدنی ایران، چنین امکانی وجود دارد.

کلیدواژه ها:

تعهد ، شخص ثالث ، تعهد به نفع شخص ثالث