تحلیل پیامدگرایی خشونت در جرم افساد فی الارض

امروزه تحلیل جرایم خشونت آمیز تاثیر بسزایی در حقوق کیفری ماهوی و حقوق کیفری شکلی دارد. جرایم خشونت آمیز سنتی که تنها با معیار ابزارگرا قابل طرح بوده است امروزه در قالب پیامدگرایی مطرح شده است به گونه ای که می توان از ظهور خشونت های مدرن سخن به میان آورد.در زمان های گذشته جرایم خشونت آمیز جرایمی بودند که در آن ابزاری خشن جهت رسیدن به اهدافی نامشروع مورد استفاده قرار می گرفت به عنوان مثال آلت قتاله در جرم قتل و یا استفاده از سلاح در جرم سرقت مقرون به آزار که در واقع ابزار مورد استفاده در این جرایم باعث می شود که خشونت آمیز تلقی شوند. اما پایه و اساس خشونت های مدرن بر پیامدگرایی استوار است.نمونه بارز جرایم خشونت آمیز پیامدگرا جرایم زیست محیطی هستند.به عنوان مثال آلوده کردن آب ها و دریاها با مواد سمی و خطرناک پیامدهای ناگواری به دنبال دارد، اما در آن ابزار مطرح نیست.از آنجایی که این دسته از جرایم از اهمیت ویژه ای برخوردارند فلذا مقنن رویکردی سخت گیرانه نسبت به این دسته از جرایم را در پیش گرفته است.یکی از سخت گیری هایی که در قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 مشاهده می شود جرم افساد فی الارض است که در قالب ماده 286 تجلی پیدا کرده است.قانون گذار در این ماده رویکرد امنیت مدار به خود گرفته است به گونه ای که برخی از جرایم را که ظاهری تعزیری دارند تحت شرایطی افساد تلقی کرده و آن را در قالب حدود جای داده است.در این مقاله با روش تحلیلی-توصیفی و با بررسی مبانی سخت گیری کیفری در خصوص جرم افساد فی الارض به تحلیل جرایم خشونت آمیز پیامدگرای مطروحه در ماده اخیر می پردازیم.

کلیدواژه ها:

خشونت ، افساد فی الارض ، پیامدگرایی ، سخت گیری