شمس، تصوف، معشوق

تصوف، روشی از سلوک باطنی بر پایه شناخت ذات احدیت که به منظور پی بردن به معنای نهفته حقایق خلقت براساس سیر و سلوک عرفانی و نیست شدن و پیوستن به خالق هستی صورت می گیرد. مولانا جلال الدین رومی (604 - 672) به سبب سوز عشق خویش در دل دارد مقامات تت30 بل را تا فنا پشت سر می نهد تا به معشوق راستین خود نایل شود. پژوهش حاضر که با هدف بررسی دیدگاه وی به تصوف در کلیات شمس با رویکردی توصیفی - تحلیلی و محتوایی، با استفاده از منابع کتابخانه ای صورت گرفته بر آن است نشان دهد که: 1-مولانا با جذبه یک نامتناهی محدودی که دارد هر پدیده ای را جلوه ای از معشوق خود می داند که از راه عشق و صنایع عاشق و معشوق به استهلاک سال یک در پیر و راهبر ممکن نیست . 2- به عقیده او چون آدمیان تاب و توان ذات احدیت را ندارند و آنچه برای آن ها ملموس است ظاهر می شود. 3-وجود انسان تجلیگاه جلوه های گوناگون خداوندی است.

کلیدواژه ها:

تصوف ، معشوق ، سماع ، شمس