بررسی وضعیت خشکسالی هواشناسی در زیرحوزه های آبخیز زاینده رود

خشکسالی از جمله بلایای طبیعی است که با توجه به ماهیت کند و بطئی آن نسبت به سایر بلایای طبیعی دارای پیچیدگی بیشتری است. روند وقوع خشکسالی در استان اصفهان سبب توسعه بیابان و کویر بخصوص در مناطق شرقی استان شده است. پایش وپیش بینی خشکسالی از جمله اقدامات کلیدی و مهم است که می تواند در مدیریت خشکسالی استفاده گردد. از جمله مراحل ارزیابی وضعیت خشکسالی در هر منطقه تعیین شاخصهایی به منظور تحلیل میزان، شدت و تداوم خشکسالی است.جهت انجام این تحقیق ایستگاههای بارانسنج(متعلق به سازمان هواشناسی و سازمان آب)درمحدوده آبخیز زاینده رود و نواحی مجاور آن در یک دوره 32ساله انتخاب گردید. با استفاده از شاخصهای آماری درصد از بارش میانگین، شاخص پراکندگی بارش و شاخص توزیع استاندارد به بررسی خشکسالی هواشناسی اقدام گردید. سپس طبقه بندی خشکسالی از لحاظ درصد منطقه تحت تاثیر(توزیع مکانی)انجام گرفت.با توجه به کارایی بهتر شاخص استاندارد بارش جهت تعیین گستره های دچار خشکسالی در محدوده مورد مطالعه از آن استفاده گردید.جهت میانیابی از روشهای زمبن آمار استفاده گردید.با استفاده ازتحلیل واریوگرافی بهترین واریوگرام تعیین گردید.در غالب موارد بهترین مدل واریوگرام، مدل کروی( (spherical بود.در مرحله بعد با استفاده از نرم افزار ILWIS و روش گریگینگ، میانیابی صورت گرفت و نقشه های گستره خشکسالی در هر سال تعیین شد. نتایج نشاندهنده تغییرات زیاد در میزان بارش و در نتیجه خشکسالیهای بوجود آمده می باشد.

کلیدواژه ها:

خشکسالی هواشناسی ، شاخص های خشکسالی ، زمین آمار