پیدایش کوی های مسکونی در دوره ی پهلوی دوم؛ (مطالعه موردی: کوی نارمک)

عرصه های سیاسی، اجتماعی واقتصادی ایران شاهد تحولات وسیعی در دوران پهلوی بودند. این تحولات، اثرات فرهنگی، جمعیتی و کالبدی وسیعی بر جای گذاشتند. در این دوره، تمرکز گرایی، مهاجرت سیاست های توسعه موجب رشد فزاینده جمعیت تهران شدند و به این ترتیب کمبود مسکن و گرانی زمین در پایتخت پدید آمد. در چنین شرایطی، کوی های مسکونی متعددی با بهره گیری از اصول معماری و شهرسازی نوین در اطراف تهران ساخته شدند که بیش از این سابقه نداشتند. با این وصف ا ین پژوهش بر آن است که مشخص نماید چه عواملی منجر به شکل گیری این رهیافت تازه شدند و در ادامه به بررسی چگونه شکل گیری کوی مسکونی نارمک پرداخته شده است. در انجام این پژوهش از روش تحقیق تفسیری- تاریخی و روش های کتابخانه ای و میدانی استفاده گردید و همچنین کیفیت محیط شهری محله نارمک از دیدگاه ساکنین به وسیله پرسشنامه مورد سنجش قرار گرفته است و در ادامه و با بررسی نقش احتمالی حامیان و مخاطبان کوی ها، حکومت، مردم و معماران اضلاع نقش آفرین در پیدایش این رهیافت دانسته شده، نقش آنها در پیدایش و پذیرش این کوی ها مورد کاوش قرار گرفت. مشخص گردید که نوگرایی در دوران پهلوی خصوصیت مشترک و علت همسویی اراده این سه عامل در مسیر پیدایش این کوی ها است و در رسیدن به پاسخ نقشی کلیدی ایفا می کند. این مطالعه نشان داد که همگرایی حکومت، مردم و معماران در یک تحول معماری ضروری است.

کلیدواژه ها:

کوی مسکونی ، نوگرایی ، پهلوی دوم ، نارمک ، کیفیت شهری