بررسی معیارهای تاثیرگذار درارتقاءکیفیت مهدباغ ها بارویکردتعاملی

امروزه با تغییر زندگی مردم و درگیری بیش از حد، اکثریت جمعیت جامعه با زندگی مدرن و ماشینی، شرایط رشد کودکان و شکل گیری شخصیت آنان به دید کارشناسان و روانشناسان کودک مناسب نیست، از این رو شاید طراحی های نو در جهت سازماندهی فضاها و مطلوبیت آن در قالب مهدکودک که داخل طبیعت بکر باشند راه کار مناسبی جهت تحقق مسیله پرورش اصولی کودکان باشد. مهدباغ مجموعه ای است از فعالیت های علمی، فرهنگی و هنری که به منظور شکوفایی استعدادهای کودکان تاسیس می شود و در آن دست کودکان باز گذاشته می شود تا از طریق تجربه مستقیم و تعامل با طبیعت، همسالان و مربیان خود با استفاده از شیوه های موثر فراگیر به ویژه از طریق دیدن، شنیدن، لمس و بازی کردن به اکتشاف و جستجو در خود و جامعه در محیطی بکر که مطابق با استانداردهای محیط دوستدار کودک و ضمانت تمام حقوق کودکان می باشد، بپردازند. اما از آنجایی که در طراحی فضاهای ویژه کودکان مانند مهدکودک ها، مهدباغ ها، موزه های کودک، فرهنگسراهای کودک و باغ های کودک در ایران به تاثیر کیفیت فضای معماری در پرورش خلاقیت همچنین مناسب کودکان توجه نشده است و سرشت درهم تنیده مسایل محیطی، با موضوع محیط متناسب کودکان برخوردی ابتدایی داشته اند. بنابراین تغییر رویکرد این برنامه ها از مواجه ه صوری با موضوع متناسب سازی به سمت رویکردی یکپارچه و کل نگر در فرآیند متناسب سازی محیط برای حضورپذیری کودکان و والدین احساس می شود. این تغییر رویکرد، انجام پژوهشی را ایجاب می کند که در آن کاربست رویکرد یکپارچه و کل نگر، تعامل بین فردی کودک و مکان را در باغ و فضای سبز برای ایجاد ارتباط عمیق توام با حس تعلق، دلبستگی و تعامل مورد کنکاش قرار دهد. لذا، در مقاله حاضر با روش توصیفی- تحلیلی و استفاده از منابع کتابخانه ای و اسنادی به شناسایی فاکتورهای تاثیرگذار محیط دوستدار کودک و غیر محیطی از جمله نیازهای جسمانی و روانی کودکان و تعامل کودکان با طبیعت و ارتقاء تعاملات اجتماعی به عبارتی عوامل انسانی پرداخته شده و نهاتا0یراهکارها یی جهت ارتقاء کیفیت مهدباغ ها ارایه شده است.

کلیدواژه ها:

کودک ، مهدباغ ، طبیعت ، محیط دوستدار کودک ، تعامل