تحلیل و ارزیابی شاخص های پایداری کشاورزی در سکونتگاه های روستایی شهرستان روانسر

یکی از مهمترین جنبه ها در توسعه پایدار، کشاورزی پایدار است و امروزه دستیابی به یک نظام کشاورزی پایدار، یکی از سیاست های مهم بخش کشاورزی کشورها است. هدف اصلی پژوهش حاضر که از نوع توصیفی تحلیلی بوده، بررسی وضعیت شاخص های پایداری کشاورزی در مناطق روستایی بخش مرکزی شهرستان روانسر است. جامعه آماری تحقیق حاضر را کلیه سرپرستان خانوارهای مناطق روستایی بخش مرکزی شهرستان روانسر تشکیل می دهند (N=4209) حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه گیری طبقه ای 200 سرپرست خانوار انتخاب شد. ابزار جمع آوری اطلاعات میدانی در این مطالعه پرسشنامه ای بود که روایی آن با استفاده از نظرات اساتید دانشگاه و کارشناسان مربوطه مورد تایید قرار گرفت. جهت بررسی پایایی ابزار گردآوری داده ها، یک مطالعه راهنما در خارج از محدوده مورد مطالعه با تعداد 30 پرسشنامه انجام شد. نتایج ضرایب آلفای کرونباخ ارزیابیشده با استفاده از نرم افزار SPSS برای بخش های مختلف پرسشنامه، نشاندهندهی قابلیت اعتماد و اطمینان بالای ابزار مورد تحقیق بود. نتایج پژوهش نشان داد، در روستاهای بخش مرکزی شهرستان روانسر، 14/5 درصد از شاخص ها در شرایط بسیار ناپایدار،40/5 درصد در شرایط ناپایدار، 36/5 درصد در شرایط تاحدی پایدار، 8 درصد در شرایط پایدار و 0/5 درصد در شرایطی کاملا پایدار قرار گرفتهاند. در پایان، پیشنهاد میشود با توجه به دیدگاه های بهرهبرداران کشاورزی و جلب مشارکت واقعی آنها در برنامه ریزی ها به موفقیت در راهکارهای توسعه پایدار کشاورزی دست یافت.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، کشاورزی پایدار ، مناطق روستایی ، شهرستان روانسر