تاملی بر مفهوم کهن الگوی مادر زمین

دورانی که اساطیر برای بیان مفاهیم مجرد غیرمحسوس، هنوز توانایی نداشته است، از پدیده های جوی و آسمانی و خورشید و ...خدایانی ساخته شده است و بعدها در اثر جابجایی فرهنگها، اسطورهایی از آنها پرداخته شده است. کهن الگوها اساسا0 دارای فرمهای روایی نیستند بلکه آنها در قالب اساطیر و در بطن داستان پردازی و خیال گونگی مردمان شکل روایی و داستانی میگیرند. ویژگیها و مولفه های این کهن الگو در سایر زیر مجموعه های آن نیز تکرار میشود. بحث اصلی و جدال برانگیز نقد کهن الگویی بر سر این است که بیان ادبی، محصول ناخودآگاه تجربهی جمعی نوع بشر است. طبق این تعریف، ادبیات پیوندی ریشه ای با گذشته ی فرهنگی بشر دارد. در تایید این مدعا، نقد کهن الگویی به زمینه های غیر ادبی گذشته ی تاریخی و ماقبل تاریخ بشر که شامل مذهب، مردم شناسی و فرهنگ عامه است، تکیه دارد، تا بدین ترتیب ذهن خلاق و انسانی را درک و تفسیر نماید. الهه- مادران را میتوان تجلی کهن الگوی بزرگ، کهن الگوی مادر زمین تلقی کرد. پرستش اله ه - مادر یکی از ریشهدارترین اعتقادات مذهبی در طول حیات بشری میباشد که قدیمتر از ظهور خدایان متعدد و قبل از تجسم خدایی در مظاهر مذکر و پدر خدایی بوده و در نخستین مراحل تمدن بشر یعنی دوران کهن سنگی گسترش یافته است. مادر اعظم همان تصویر خدابانو در تمدنهای کهن است که بخاطر قوه بارداری و قوت و غذا دهنده و نقش حمایتگری که ایفا میکرد، مقدس میباشد.