آموزش به عنوان ابزاری برای یادگیری مهارت های اجتماعی و با هم زیستن: آموزش زبان انگلیسی و روش یادگیری مشارکتی

آموزش ابزاری است برای تغییر و تحول و آموختن درطول زندگی و برای زندگی . از آنجا که انسان موجودی اجتماعی است بعضی از نظریه پردازان آموزشی ، آموزش را در گروه و اجتماع معنا میکنند . یادگیری مشارکتی یا (Cooperative Learning) یکی از روش های یادگیری است که تاکید بر یادگیری گروهی دارد. در این مقاله پایه های علمی و نظری روش یادگیری مشارکتی :نظریه وابستگی اجتماعی را ازدید وایگوتاسکی و پیاژه و مکتب روانشناسی گستالت برسی میکنیم . دانشمندان پیرو این روش بر این اعتقاد هستند که یا با هم یاد میگیریم یا با هم غرق میشویم و این یعنی کار گروهی و با هم زیستن دارای اهمیت است . در این روش هر فرد هم مسیول یادگیری خود است و هم با تشویق و حمایت و توضیح دادن برای هم گروهی خود باعث میشود تا او نیز بیاموزد چرا که یک رابطه وابسته مثبت بین هم گروهی ها وجود دارد یعنی این که موفقیت هر یک از اعضای گروه با یادگیری هم گروهی اش پیوند خورده است . در مقاله حاضر اصول یادگیری مشارکتی نیز از نگاه دیشون و اولری و رابرت جانسون و دیوید جانسون برسی میشود.سپس نحوه کاربرد این روش در آموزش زبان انگلیسی و مهارت های چهارگانه برسی و درباره تکنیک های عملی STAD ، تکنیک پازل جیکسا ،روش به اشتراک گذاری افکار و تکنیگ همفکری بحث میشود، قابل ذکر است که این تکنیک های عملی برای یادگیری و اموزش درس های دیگر هم قابل استفاده است . با توجه به مزیت ها و نقص های این روش برای استفاده در کلاس درس از این روش با تحقیق بیشتر و تربیت معلمان میتوان برای یادگیری مهارت های موردانتظار درسی بهره برد و علاوه بر آموزش مهارت های مورد انتظار به فراگیر ، مهارت های دیگری هم چون مهارت های اجتماعی و ارتباطی را نیز آموخت .

کلیدواژه ها:

یادگیری مشارکتی ، مهارت های اجتماعی ، یادگیری با هم زیستن ، آموزش ، آموزش زبان