اثربخشی نمایش درمانی بر تاب آوری و مهارت های اجتماعی نوجوانان

نوجوانی از مهمترین و حساس ترین دوره های سنی است که با توجه به تثبیت شخصیت این گروه سنی ازآسیب پذیرترین گروه های اجتماعی هستند و هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی نمایش درمانی برتاب آوری و مهارت های اجتماعی نوجوانان بود. پژوهش از نظر هدف کاربردی، از نظر شیوه گردآوری داده -ها کمی و از نظر روش شناسی از نوع نیمه آزمایشی و از طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر مشتمل بر کلیه نوجوانان منطقه ۳ شهر تهران بود و حجم نمونه بر اساس پژوهش های پیشین برابر ۳۰ نفر (۱۵ نفر گروه آزمایش و ۱۵ نفر گروه کنترل ) محاسبه شد و روش نمونه گیری با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده و با استفاده از گمارش تصادفی انجام شد؛ کلیه مشارکت کنندگان از میان نوجوانان ۱۵ تا ۱۸ سال انتخاب شدند که از نظر سطح سواد والدین ، دارای والدین با سواد و از نظر اقتصادیدر سطح متوسط باشند. به منظور گردآوری داده های پژوهش از مقیاس تاب آوری کونورو دیویدسون (-CD (RISC و مقیاس مهارت های اجتماعی ماتسون استفاده شده و به منظور تجزیه و تحلیل استنباطی از آزمون کلموگروف -اسمیرنف و در نهایت از تحلیل کوواریانس برای محاسبه فرضیه های پژوهش استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد نمایش درمانی بر تاب آوری و مهارت های اجتماعی نوجوانا تاثیر معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

نمایش درمانی ، تاب آوری ، مهارت های اجتماعی ، نوجوانان