شناسایی ضوابط حاکم بر طراحی فضاهای جمعی در پارکها

در این مقاله سعی شده است که با کشف اصول و ضوابط استفاده شده به بررسی و شناسایی ضوابط حاکم بر طراحی و هدایت آن ها فضاهای جمعی در پارک ها و تجمع های عمومی پرداخته شود بی شک این اصول عین معماری پایدار بود گامی در جهت حفظ کیفیت مکانی برای اوقات فراغت مردم و محیط زیست شهری در حال و آینده خواهد بود. هدف این مقاله این است که ضوابط حاکم بر فضاهای جمعی بهتر شناسایی شود و در طراحی های پایدار و غیره پایدار از این ضوابط حداکثر استفاده به عمل آورده شود با بررسی مطالعات موردی از فضاهای جمعی ایران: بلوار چمران شیراز - خواجوی کرمانی شیراز، بارسلونا: سانتا ماریا ماکت حدفاصل میدان گاردونیا- میدان گلوریس- پارک نوباریس - میدان کارتوفلمارکت- ایرای اسلو، فرانسه: بندر قدیمی مارسی به عنوان مصداق مناسب از بیماری پایدار در اصول طراحی فضاهای جمعی و بومی در مکان و زمان حال خود بود سعی بر آن شده که این اصول بهتر شناسایی شود و در طراحی فضاهای جمعی مدرن امروزی و پایدار مورد استفاده قرار گیرد. لذا مشخصه اصلی در این مقاله این است که نکات مهم و معیارهای ضروری در اصول طراحی فضاهای جمعی بررسی شود و در شناسایی ضوابط حاکم بر طراحی فضاهای جنگی مربوط مورد استفاده قرار گیرد. روش تحقیق به صورت کیفی- تفسیری بوده و بر پایه مطالعات کتابخانه ای و میدانی است. نتایج تحقیق نشان می دهد که رعایت موارد مشخص مورد بررسی باعث طراحی و ایجاد فضاهایی ایجاد و آکنده از آرامش، امنیت، رفاه و مرتبط با رفع نیازهای مردم جامعه می شود و با کیفیت محیط زیست شهری، تاسیسات، فضای سبز، سرهنگ، آداب و رسوم مردم هماهنگی کامل را دارد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، فضاهای جمعی ، معیارهای طراحی فضاهای عمومی ، فضای سبز ، محیط های پاسخده