امکان سنجی برآورد اثرات بهداشتی آلاینده های هوا توسط مدل AirQ بر اساس داده های موجود کیفیت هوا در بندرعباس

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 606

فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CANPM06_066

تاریخ نمایه سازی: 26 مرداد 1397

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: در سالهای اخیر، بندرعباس بدلیل موقعیت استراتژیک (واقع در شمال خلیج فارس)، نزدیکی به مبادی وارداتی و صادراتی و وجود چندین ناحیه صنعتی نزدیک به آن، رشد شهری گسترده ای را تجربه کرده و احتمالا با افزایش آلودگی هوا مواجه بوده است. بااین حال، به نظر می رسد تجهیزات کافی برای ارزیابی کیفیت هوا وجود نداشته باشد. هدف این مطالعه ارزیابی امکان برآورد اثرات بهداشتی آلاینده های هوا در شهر بندرعباس با استفاده از مدل AirQ است.روش کار: داده های ساعتی غلظت آلاینده های معیار هوا از سازمان حفاظت محیط زیست هرمزگان دریافت شد. سپس داده های موجود بر اساس رهنمودهای سازمان جهانی بهداشت اعتبارسنجی شدند. داده های پردازش شده جهت تعیین اثرات بهداشتی آلاینده ها وارد مدل AirQ گردیدند.نتایج: تنها یک ای ستگاه پایش کیفیت هوا در شهر بندرعباس نصب شده ا ست. این ای ستگاه در سال 1393 تنها به مدت شش ماه فعال بود. بر ا ساس معیارهای اعتبار سنجی، به مدت 126 روز، 80 روز و 2 روز از فصول گرم به ترتیب برای ازن، دی اک سیدگوگرد و دی اک سیدنیتروژن داده معتبر وجود دا شت. بدون درنظرگرفتن یکی از معیارهای اعتبار سنجی (وجود اطلاعات هردو فصول گرم و سرد)، برآورد شد که 2/894، 1/518، 2/505 و 6/262 در صد از موارد بستری در بیمارستان به علت بیماری COPD، کل مرگ و مرگ ناشی از بیماری های قلبی و تنفسی با ازن مرتبط بودند.نتیجه گیری: متاسفانه اطلاعات کافی برای وضعیت کیفیت هوای آزاد در بندرعباس موجود نبود. باتوجه به داده های موجود، مدل AirQ مقداری بار بیماری و مرگ مربوط به آلاینده های معیار هوا را در شهر بندرعباس نشان داد. بدون شک، وجود اطلاعات کافی در مورد و ضعیت کیفیت هوا یک پیش نیاز برای ایجاد استراتژی های جامع کنترل آلودگی هوا است. بنابراین لازم است ایستگاه های جدید پایش کیفیت هوای آزاد در بندرعباس نصب شوند.

نویسندگان

محسن حیدری

استادیار مهندسی بهداشت محیط، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی در ارتقاء سلامت، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، بندرعباس، ایران

لیلی رسولی

دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی بهداشت محیط، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، بندرعباس، ایران

مجید کرمانی

دانشیار مهندسی بهداشت محیط، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران

کاووس دیندارلو

دانشیار مهندسی بهداشت محیط، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی در ارتقاء سلامت، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، بندرعباس، ایران