واکنش تابعی زنبور پارازیتویید Lysiphlebus fabarum (Marshall) تیمار شده با غلظت زیرکشنده ی حشره کش های ایمیداکلوپرید و پی متروزین در مرحله لاروی

استفاده از حشره کش ها ممکن است رفتار دشمنان طبیعی از جمله واکنش تابعی را تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین در این پژوهش، اثر غلظت زیرکشندهی حشره کش های ایمیداکلوپرید و پیمتروزین روی واکنش تابعی زنبور پارازیتویید Lysiphlebus fabarum حاصل از تیمار مرحله لاروی، نسبت به تراکم های مختلف پوره سن سوم شته Aphis fabae در شرایط آزمایشگاهی در دمای 21±1 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 70±5 درصد و دوره نوری 16:8 ساعت (تاریکی:روشنایی) مورد بررسی قرار گرفت. برگ های باقلا دارای پوره های سن سوم شته پارازیته شده( 4 روز بعد از پارازیتیسم) در غلظت زیرکشنده ی 25 و 40 پی پی ام به ترتیب برای حشره کش های ایمیداکلوپرید و پی متروزین، غوطه ور شدند و تا ظهور حشرات کامل پارازیتویید در شرایط کنترل شده مذکور نگهداری شدند. سپس تراکم های 2، 4، 8، 16، 32 و 64 شته میزبان در 15 تکرار در اختیار زنبورهای تیمار شده (عمر12 < ساعت) قرار گرفتند. تعیین نوع واکنش تابعی با استفاده از رگرسیون لجستیک و تخمین پارامترهای آن با استفاده از رگرسیون غیرخطی برنامه SAS انجام شد. واکنش تابعی در شاهد و تیمار حشره کش ها از نوع دوم بود. قدرت جستجوگری (a) در شاهد و تیمارهای ایمیداکلوپرید و پی متروزین به ترتیب 0/0630±0/009، 0/0236±0/003 و 0/0529±0/0069 بار در ساعت و زمان دستیابی (Th) به ترتیب 0/5042±0/0524، 1/1721±0/1321 و 0/5300±0/0538 ساعت تخمین زده شد. حداکثر نرخ حمله (T/Th) در شاهد و تیمارهای حشره کش های مذکور به ترتیب 47/60، 20/47 و 45/28 پوره میزبان محاسبه شد. نتایج نشان داد که پی متروزین در مقایسه با ایمیداکلوپرید تاثیر منفی روی پارامترهای واکنش تابعی پارازیتویید نداشت و می توان از آن در تلفیق با پارازیتویید برای کنترل شته استفاده کرد

کلیدواژه ها:

اثر زیرکشنده ، قدرت جستجوگری ، زمان دستیابی ، زنبور پارازیتویید ، شته سیاه باقلا