مدلسازی تناسب اراضی در محیط GIS

تعیین تناسب اراضی به عنوان یکی از روش های ارزیابی اراضی محسوب شده که می تواند بهترین نوع استفاده از اراضی در هر منطقه و همچنین مهمترین فاکتورهای محدود کننده رشد محصولات کشاورزی را مشخص نماید. این فرایند کمک فراوانی به توسعه پایدار بخش کشاورزی می کند. هدف از این تحقیق ارزیابی کیفی تناسب اراضی مزارع گندم دیم حسین آباد کالپوش شهرستان میامی شمال شرقی استان سمنان با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی می باشد. به این منظور اطلاعات خاکشناسی براساس مطالعه پروفیل های خاک جمع آوری شده و16 فاکتور مواد آلی، فسفر، نیتروژن، پتاسیم، زهکش، بافت، عمق، توپوگرافی، سنگ و سنگریزه سطحی، عمق لایه غیر قابل نفوذ، هدایت هیدرولیکی، ظرفیت نگهداری آب، هدایت الکتریکی،واکنش (pH)، کربنات کلسیم معادل (TNV) و درصد سدیم قابل تبادل به عنوان عوامل تاثیر گذار در تناسب اراضی به منظور کشت گندم دیم در نظر گرفته شد. برای ارزیابی از سه شاخص کیفیت حاصلخیزی، کیفیت شیمیایی و کیفیت فیزیکی خاک استفاده گردید. هرکدام از شاخص ها براساس اطلاعات فاکتورهای در برگیرنده، کلاس بندی شد و اطلاعات به صورت نقشه های رقومی در آمد. سپس با استفاده از نرم افزار ArcGIS 10.3 و تلفیق سه شاخص تولید شده، براساس کلاس بندی و روی هم اندازی لایه ها مشخص شد که 86/67 درصد از اراضی دارای کلاس تناسب متوسط (S2) و 13/33درصد از اراضی دارای کلاس نسبتا مناسب (S3) هستند.

کلیدواژه ها:

تناسب اراضی ، شاخص های کیفی خاک ، نقشه های رقومی ، سامانه اطلاعات جغرافیایی