رنگ زیبای استدلال بررسی استدلال در غزلیات شمس

غزلیات شمس به عنوان یکی از معدود آثار ادبی است که قسمت قابل ملاحظه ای از اشعار آن، محصول تجارب خاص عرفانی شاعر در لحظه ای خاص است. این خصیصه باعث شده غزل مولوی رنگ و بوی خاص و متفاوتی با سایر غزلیات زبان فارسی داشته باشد. در غزل مولانا انواع گونه های ادبی و مفاهیم عرفانی و فلسفی به طریقی ویژه دیده می شوند. در شعر او، طنز، فلسفه ، عرفان، تمثیل مینی مالیستی، تصاویر سوریالیستی و نمودهای رمانتیکی وجود دارد لکن تمام اینها در ضمن غزلیات و فرع بر موضوع بیان عشق و احوالات آن مطرح شده اند. یکی از موضوعات جالب در دیوان شمس نحوه استدلال پردازی مولانا در غزلیات است. مولوی هیچگاه در حالت استبدادی و خود برترپنداری به طرح استدلال نمیپردازد و مانند ناصرخسرو و سنایی دیگران را به پذیرش دعاویش مجبور نمیکند. استدلالات او در غزلیاتش به چهار شیوه وارد شده که هدف این مقاله، بررسی این موضوع است.

کلیدواژه ها:

غزلیات شمس ، استدلال پردازی