سینتیک و همدمای جذب نیکل توسط زغال زیستی بقایای درخت خرما گرما کافت شده در دماهای مختلف

در سال های اخیر آلودگی آب و خاک به فلزات سنگین به یکی از مشکلات جدی زیست محیطی تبدیل شده و توسعه روش های کارآمد و کم هزینه برای حذف این آلاینده ها از آب و یا تثبیت آنها در خاک در اولویت تحقیقاتی قرار گرفته است. زغال زیستی حاصل از گرما کافت ضایعات آلی به تازگی به عنوان یک جاذب موثر و ارزان قیمت برای این منظور مطرح شده است. این آزمایش با هدف استفاده از زغال های زیستی حاصل از بقایای خرما تهیه شده تحت دماهای گرما کافت 200 ، 400 و 600 درجه سلسیوس به عنوان جاذب فلز سنگین نیکل و بررسی اثر pH بر میزان جذب آن انجام گرفته است. بدین منظور، ابتدا آزمایشهای سینتیک برای تعیین سرعت و زمان تع ادل واکنش های جذب نیکل انجام گرفت. همچنین، هم دماهای جذب نیکل توسط نمونه های زغال زیستی در pH طبیعی جاذب ها و pH=7 انجام شد. نتایج این مطالعه نشان داد زغال زیستی تهیه شده در دمای 600 درجه سلسیوس سرعت جذب نیکل بیشتری داشته و زمان تعادل برای واکنش مربوط به آن حدود 5 ساعت به دست آمد. مدل های لانگمویر و فروندلیچ هم دماهای جذب نیکل توسط جاذب های مورد مطالعه را به خوبی توصیف نمودند. براساس پیش بینی مدل لانگمویر، زغال زیستی تهیه شده در دمای 600 درجه سلسیوس بیشترین و بقایای خام درخت خرما کمترین ظرفیت جذب نیکل را نشان دادند. جذب نیکل تحت تاثیر pH نیز قرار گرفت، به طوری که با افزایش pH نیکل بیشتری توسط جاذب ها از محلول حذف شد. به طور کلی، با توجه به فراوانی بقایای خرما در مناطق جنوبی کشور، استفاده از زغال زیستی حاصل از این بقایا روش مناسب و کارا برای حذف فلزات سنگین از آب های آلوده و یا تثبیت این فلزات در محیط خاک است.

کلیدواژه ها:

بیوچار ، فلزات سنگین ، جذب زیستی ، آلودگی آب و خاک