اثر سطح باروری و رقیق کننده اسپرم بر خصوصیات تولیدمثلی خروس های بومی و آرین ایران

کاهش باروری خروس یکی از اولین عوامل محدود کننده دستیابی به بیشترین میزان جوجه درآوری است. هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی سطح باروری خروسهای بومی ارومیه و لاین آرین با استفاده از رقیق کننده منی (بلتسویل و شیر) بود. برای اجرای این تحقیق، تحرک منی 133 قطعه خروس با استفاده از نرم افزار CASA بررسی شد و خروس ها بر اساس میانگین حرکت اسپرم آنها نسبت به میانگین جمعیت، به گروه های با باروری زیاد و کم دسته بندی شدند. اسپرم خروس های هر سویه، هر هفته به شش مرغ تلقیح و نطفه داری و جوجه درآوری تخم ها بررسی شدند. تفاوت معنی داری در حجم منی هر سویه وجود داشت ( 0 / 05> P). تفاوت معنی داری در غلظت اسپرم خروس های دو سویه و سطوح مختلف باروری مشاهده نشد. خروس های بومی با سطح باروری زیاد بیشترین درصد اسپرم های زنده را داشتند ( 0 / 05> P). نطفه داری و جوجه درآوری خروس های آرین در مقایسه با بومی بالاتر بود ( 0 / 05> P). همچنین، نطفه داری و جوجه درآوری با استفاده از رقیق کننده بلتسویل بالاتر از شیر بود ( 0 / 05> P). با توجه به نتایج حاصل، رقیق کننده اسپرم بلتسویل می تواند برای بهبود درصد باروری پرندگان در مزارع پرورش طیور در روش تلقیح مصنوعی به کار رود.

کلیدواژه ها:

خروس ، منی ، CASA ، نطفه داری ، جوجه درآوری