تبیین جایگاه عقل به عنوان یکی از منابع فقه امامیه

با توجه به تحول و گسترش روز افزون علم اصول، عقل به عنوان اصلی ترین مسیله اصولی، دچار چالش های فراوانی گردیده است. سال های طولانی است که در محافل علمی به ویژه علوم انسانی، مباحثی همچون رابطه عقل و دین، رابطه علم و دین، اسلامی کردن علوم، تعارض طبیعیات و الهیات، علم دینی و مسایلی از این دست مطرح است. در عصر حاضر با توجه به وجود مسایل جدید و موارد ناشناخته در متون دینی، حکمی برای آنهابه صراحت بیان نشده است و نیازهای روزافزون و استفاده ازعقل به عنوان منبع استنباطی حکم شرعی بیش از پیش احساس می شود. دانشمندان اسلامی از عقل، بهره ها برده اند و فقهای شیعی در فهم متون و استخراج احکام آن را یکی از دلایل چهارگانه فقه برشمرده و از این راه، کاستیهایی را برطرف نموده اند. به همین دلیل تحقیق حاضر، به تحلیل مقوله بهره وری از عقل، از ابتدای شکل گیری فقه شیعه به عنوان یکی از ادله احکام فقهی می پردازد.

کلیدواژه ها:

عقل ، دین ، فقه امامیه