خطاب های عتاب گونه ی قرآن به پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم)از منظر تفسیر المیزان و المنار

یکی از مهمترین ویژگی های وجود مبارک حضرت نبی اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) از منظر اکثریت علمای شیعه ی اثنی عشری، عصمت مطلقه ی ایشان است. سایر فرق اسلامی محدوده ی عصمت پیامبر اسلام را کمتر از امامیه می دانند و این اختلاف دستمایه ی معاندین اسلام به منظور خدشه وارد کردن به جایگاه نبوت بوده است. آیات عتاب گونه ی قرآن کریم در خطاب به پیامبر اکرم از جمله مواردیست که بین اهل تشیع و تسنن محل تضارب آراست و از این جهت بهانه ای برای شبهه پراکنی در خصوص عصمت تامه ی نبی اکرم است. اکثریت مفسرین و علمای شیعه در مواجهه با آیات عتاب گونه بر عصمت تامه ی پیامبر متفق اند. اما مفسرین اهل سنت در این خصوص تشکیک کرده، پیامبر را بر عصمت مطلقه نمی دانند و آیات عتاب گونه ی قرآن کریم را شاهدی بر مدعای خود می دانند. لذا بررسی این آیات در جهت پاسخ به شبهه ی عصمت، از اهمیت بالایی برخوردار است. این پژوهش با تکیه بر تفسیر شریف المیزان و تفسیر المنار به عنوان نمایندگان تفسیری شیعه و سنی، پس از تبیین عصمت و تعیین حدود آن از منظر بزرگان اسلام، دو مورد از خطابات عتاب گونه ی قرآن را مورد بررسی قرار داده و عدم تنافی میان این آیات و عصمت مطلقه ی نبی اکرم را به اثبات می رساند

کلیدواژه ها:

عصمت مطلقه ، خطاب ، عتاب ، تفسیر المنار ، تفسیر المیزان