بررسی تاثیرات جریانات سنت گرا، نوگرا و فرانوگرا بر معماری مساجد معاصر با محوریت شهر تهران

در این گفتار ابتدا به تعریف و بررسی دو واژه ی سنت و سنت گرایی و وجه اشتراک و افتراق این دو با یکدیگر پرداخته و رابطه ی بین سنت و دین را بررسی می کنیم، سپس به ارتباط میان موارد مذکور با عرصه ی هنر و معماری می پردازیم ضمن آنکه مقوله ی مدرنیسم و رابطه ی آن با دین و سنت را بیان کرده و تاثیرات هر یک از جریا نات فوق را بر معماری معاصر مطرح می کنیم. در ادامه چگونگی روند معاصرسازی الگوها و اجزاء کالبدی مساجد را عنوان می کنیم و همچنین اشاراتی خواهیم داشت به تاثیرات تحولات ناشی از این معاصر سازی بر القای حس مکان و ایجاد تعلق به مکان در میان مخاطبین و از این منظر جایگاه بنای مسجد در نظام شهرسازی گذشته و حال را بررسی می کنیم و در نهایت به ذکر خصوصیات سه دسته از مساجد می پردازیم که طیف گستردهای از نوگرا تا فرا نوگرا و سنتی را شامل می شوند که توانسته باشیم از این رهگذر تا حدودی مسیر و روند طراحی متناسب با الگوهای معماری ایرانی _اسلامی را تبیین کرده باشیم. شیوه پژوهش در این مقاله توصیفی است و از آنجا که حوزه تحقیق، بررسی وضعیت یک مورد خاص و در اینجا، معماری اسلامی (نوع مسجد) در زمان حال می باشد، دارای رویکرد موردی است. بنابراین روش پژوهش توصیفی با رویکرد موردی خواهد بود.

کلیدواژه ها:

سنت ، سنت گرایی ، نوگرا ، ایرانی_اسلامی ، صورت های آشنا ، مساجد معاصر