معیارهای طراحی مسکن همساز با اقلیم نواحی کوهستانی

معماری یکی از رشته هایی است که تحت تاثیر عوامل بسیار متعددی شکل گرفته و متناسب با نوع فضا و کارکرد آن، از هر یک از پدیده های شکل دهنده کم و بیش تاثیر می پذیرفته است. یکی از این عوامل جغرافیا و اقلیم می باشد که در شکل گیری فضاهای معماری به ویژه گونه مسکونی تاثیر فراوانی داشته است. پدیده های جغرافیایی و اقلیمی نقش تعیین کننده ای در شکل گیری فضا داشته است. تنوع محیطی و اقلیمی در ایران سبب شده که انواع گوناگونی از معماری های بومی در این سرزمین شکل گیرد که شناخت آنها می تواند در شناسایی دقیق معماری ایرانی و روند تحولات آن سودمند باشد بیشترین بازتاب معماری بومی را در ساخت واحدهای مسکونی میتوان یافت. در این راستا در پژوهش حاضر ویژگیهای بناهای مسکونی در اقلیم کوهستانی با استفاده از روش توصیفی، تحلیلی مورد مطالعه قرار گرفته و به شناسایی شگردهای به کار رفته در معماری بومی این نواحی پرداخته است. اهمیت این بررسی را می توان ناشی از بین رفتن برخی از خصوصیات بومی معماری بسیاری از نواحی کشور دانست که جنبه ای فرهنگی و هویتی می توانند داشته باشند و نوعی احساس تعلق در مردم و استفاده کنندگان از فضا ایجاد کنند، همچنین به علت محدودیت منابع سوخت های فسیلی، استفاده از این ویژگیها در طراحی معماری گام موثری در جهت کاهش مصرف انرژی برداشته و شرایط آسایش انسان را به نحو مطلوب فراهم می کند.

کلیدواژه ها:

اقلیم کوهستانی ، معماری بومی ، مسکن