بررسی سرنوشت آترازین در چهار مزرعه با سابقه آلودگی زیاد در شهرستان شیراز

یکی از بزرگترین گروههای سموم دفع آفات، علف کشها می باشند. این ترکیبات اهمیت زیادی در تولید محصولات کشاورزی و کنترل علف دارد. آترازین یک علف کش انتخابی است که به طور وسیعی در مزارع ذرت برای کنترل بسیاری از علفهای برگ پهن و چمنی بکار برده می شود .(Dossantes etal2004) هم چنین از آترازین برای زمینهای غیر زراعی استفاده می شود. آترازین یک سم علف کش احتمالاً سرطان زا در انسان ( گروه B2) می باشد . Van Leewen etal 1999 و نیز باعث اختلال درعملکرد غدد درون ریز بدن می گردد Ren etal., 2001 and Hayes,2002 همچنین آترازین به عنوان دوم سم شناخته شده ای است که در آبهای زیرزمینی شناسایی گردیده اند و نسبت به واکنشهای هیدرولیز و فتولیز مقاوم می باشد. اگر چه خصوصیات سم شناسی آترازین و دیگر تری آزینها بر انسان کمتر از سموم دفع آفات کلره و فسفره می باشد، لیکن مسائل زیست محیطی شدیدی به دلیل پایداری در خاک و رسوبات و هم چنین ورود به آبهای سطحی و آبهای زیرزمینی بوجود می آورد Dossantes etal 2004 آژانس حفاظت محیط زیست و سازمان بهداشت جهانی سازمان استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران حداکثر غلظت مجاز آترازین را به ترتیب 3،2 و 2 میکروگرم بر لیتر اعلام نموده است. (Maximum contamination level EPA and Acero et al., 2000; Interim Maximum contamination level WHO, 2002 and Institute of Standards and Industrial Research of Iran (ISIRI), 1997). بورد محیط زیست استاندارد کیفیت خاک برای کشاورزی غلظت مجاز آترازین را در خاک حداکثر 22 میلی گرم بر کیلو گرم خاک بیان نموده است .(National Environmental oard,2004)