کودهای دامی و آلودگی محیط زیست

کودهای دامی منشاء باکتریهای بیماریزای خطرناکی هستند که میتوانند عامل آلودگی خاک و آبهای سطحی و زیرزمینی باشند. این پژوهش با هدف بررسی پتانسیل آلودهکنندگی کودهای آلی مختلف و میزان آزادسازی باکتری از تیمارهای کود در طول زمان آبشویی ستونهای خاک - کود انجام شد. تیمارهای کود شامل کود گاوی، کود مرغی و لجنفاضلاب میباشد که به نسبت 10 تن بر هکتار بر حسب وزن خشک بر روی سطح ستونهای خاک پخش گردید. مجموع کود و ستونخاک با آب شهر با دبی برابر با 16 سانتیمتر مکعب بر ساعت آبشویی شد. در ابتدا و انتهای آزمایش آبشویی نمونهای از کود برداشته، پس از عصارهگیری و رقیق کردن آن بر روی محیط کشت ائوزینمتیلن بلو کشت داده شد. سپس تعداد باکتری اشریشیاکولی و کل باکتریهای گرام منفی، به روش شمارش زنده شمارش گردید. با محاسبه غلظت باکتری کود بر حسب کلونی بر میلیگرم کود میزان بقاء و آزادسازی باکتری در تیمارهای کود در طول زمان آبشویی مورد مقایسه قرار گرفت. کود مرغی خانگی بیشترین میزان باکتری اشریشیاکولی داشت و تأثیر آن در آلودگی محیط زیست نسبت به دو تیمار کودی دیگر بیشتر بود. کود گاوی باکتری اشریشیاکولی کمتری داشت. اما در لجنفاضلاب نسبت به تیمارهای کودی دیگر به علت پایین بودن سطوح جذب (میزان مواد آلی) درصد باکتری بیشتری آزاد شد. در کود مرغی به علت سطوح جذب زیاد و تراکم زیاد باکتری در آن میزان بقاء و جذب باکتری در طول زمان آبشویی نسبت به تیمارهای کودی دیگر بیشتر بود. سرعت آزاد سازی باکتری در کود مرغی کندتر بود و بمراتب مدت زمان تأثیر آن در آلودگی آبهای سطحی و زیرزمینی طولانیتر است. بنابراین توصیه میشود مدیریت مناسبی در استفاده از کودهای دامی در زمینهای کشاورزی به عمل آید بطوریکه بتوان حداقل میزان آلودگی ایجاد شود.