مبانی معرفتی در ساختار شناسی خود

مهم ترین مبنا و اساس در تربیت انسان و تکامل او، معرفتو شناخت است که از امتیازات انسان به شمار می رود. انسان به میزان معرفت و شناخت خود در مراتب کمال بالا می رود. شناخت و معرفت، ملاک و معیار هر برنامه، حرکت و عمل است و هیچ اقدامی فارغ از شناختن صحیح راه به جایی نمی برد. مسیله اینجاست که هر شناختی مبتنی بر به شناخت خویشتن است و از رهیافت چنین معرفتی استکه نیازمندی به شناخت خویشتن روشن میگردد لذا از برونداد این پژوهش روشن میگردد که شکل گیری شخصیت و باز نگری به شخصیت مبتنی بر شناخت خود می باشد ،بنابراین بیشتر اموری که به نتیجه مطلوب نمی رسد، همانهایی است که مبتنی بر شناخت درست نبوده است و در واقع پایگاه کور دارد. لذا راه تربیت آدمی و راز خود سازی بر شناخت و معرفت همه جانبه و عمیق متوقف دانسته شده است

کلیدواژه ها:

خود شناسی ، خود سازی ، نفس ، نهج البلاغه