بررسی اثربخشی برنامه ریزی عصبی کلامی((NLP بر خودکارآمدی اجتماعی و هراس اجتماعی معتادان گمنام شهرستان گنبد کاووس

هدف: مصرف مواد مخدر موجب کاهش خودکارآمدی اجتماعی و افزایش هراس اجتماعی در مصرف کنندگان می گردد. پژوهش حا ضر به منظور برر سی اثربخ شی رویکرد برنامه ریزی ع صبی کلامی ) NLP ) بر خودکارآمدی اجتماعی و هراس اجتماعی معتادان گمنام ( NA ) شهرستان گنبد کاووس انجام گردید. مواد و روش ها: به این منظور، ابتدا تعداد 30 نفر از معتادان گمنام ( NA ) شهرستان گنبد کاووس به شیوه نمونه گیری در دسترس به عنوان افراد نمونه انتخاب و پر س شنامه های خودکارآمدی برای موقعیت های اجتماعی )گادیانو و هربرت، 2003 ) و هراس اجتماعی )کانور و همکاران، 2000 ) را تکمیل نمودند. سپس به صورت تصادفی در دو گروه مساوی ( 15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه گواه( تقسیم شدند. در مرحله بعد روش برنامه ریزی عصبی کلامی در 8 جلسه 120 دقیقه ای و هفته ای دو بار برای گروه آزمایش اعمال گردید و برای تحلیل استنباطی نتایج از تحلیل کوواریانس یک راه ه و چند راه ه استفاده گردید. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که با کنترل پیش آزمون بین آزمودنی های گروه آزمایشی و گواه از لحاظ نمرات خودکارآمدی اجتماعیF=0/155,p<0/69در پس آزمون، تفاوت معنی دار وجود ندارد اما از لحاظ نمرات هراس اجتماعی p<0/009 7/987 F= ) در پس آزمون، تفاوت معنی دار می باشددد. بنابراین درمان برنامه ریزی عصبی کلامی بر میزان نمرات هراس اجتماعی آزمودنی ها در پس آزمون گروه آزمایشی تاثیر داشته و موجب کاهش هراس اجتماعی معتادان در حال ترک شده است. نتیجه گیری: در نتیجه با آموزش تکنیک برنامه ریزی عصبی کلامی به معتادان در حال ترک می توان بخش زیادی از هراس اجتماعی آنها را کاهش داده و به بهبود آنها در روند درمان کمک نمود.

کلیدواژه ها:

هراس اجتماعی ، خودکارآمدی اجتماعی ، برنامه ریزی عصبی کلامی ، معتادان گمنام