بهینه سازی واحدهای تولید پراکنده با در نظرگرفتن عدم قطعیت منابع تجدیدپذیردر ریز شبکه

امروزه بیش تر انرژی برق مورد نیاز کشورها با استفاده از سوخت های فسیلی تامین می گردد. با توجه به این امر که انرژی های فسیلی تجدید ناپذیر می باشند و آلودگی های زیست محیطی را به همراه خواهند داشت، استفاده ازمنابع تجدید پذیر برای تامین انرژی الکتریسیته امری ضروری می باشد. معمولا به دلیل نوساناتی که در انرژی های تجدیدپذیر وجود دارد، امروز از واحدهای انرژی تولید پراکنده به عنوان ریز شبکه برای تامین انرژی برق مورد نیاز استفاده می شود تا مشکلی در تامین انرژی مورد نیاز مصرف کننده ها ایجاد نگردد. در استفاده از منابع انرژی نو، برای بهره برداری مناسب و داشتن انرژی برق با کیفیت مورد نظر، می بایست خاصیت تصادفی منابع انرژی نو در نظر گرفته شود. در بسیاری از مطالعات انجام شده تا به حال در این زمینه، رفتار تصادفی بار و منابع انرژی نو در نظر گرفته نشده است که این امر باعث می شود نتایج حاصله با این فرض دارای دقت کافی نباشند و به دلیل عدم بررسی دقیق، معمولا در این طراحی ها، مقادیر به دست آمده بیش از مقدار مورد نیاز می باشند که این امر موجب می گردد هزینه سیستم بیشتر شود. در روش پیشنهادی در این مقاله، برای بررسی رفتار تصادفی منابع بادی و خورشیدی، توابع توزیع احتمال مختلفی در نظر گرفته شده است و با استفاده از روش های تصادفی توان تولیدی این منابع تعیین می گردد. برای طراحی دقیق ریز شبکه، قیود فنی همانند ولتاژ باس ها و ظرفیت خطوط لحاظ می گردد. همچنین در این مقاله، مساله تعیین اندازه بهینه واحدهای انرژی مورد استفاده در یک ریزشبکه از دیدگاه های مختلف مورد بررسی قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

عدم قطعیت ، منابع تولید پراکنده ، ریزشبکه ، بهینه سازی چند منظوره و الگوریتم ژنتیک