بررسی تسامح و مدارا از دیدگاه خوارج

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 452

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

TMIIC01_073

تاریخ نمایه سازی: 16 تیر 1397

چکیده مقاله:

بعد از کشته شدن خلیفه سوم (عثمان) و در دوره خلافت حضرت علی (ع) جنگی میان سپاه معاویه و یاران امام علی (ع) رخ داد که همان جنگ صفین بود و در این جنگ کار به حکمیت و داوری کشیده شد و دو داور انتخاب شد. ابوموسی اشعری حکم سپاه امام علی (ع) و عمر و عاص حکم سپاه معاویه بود در این اثنا فرقه جدیدی به وجود آمد که با شعار لا حکم الا لله به مخالفت با سپاه معاویه و امیرالمومنین برخاستند و از آن دو گروه جدا شدند و به نام خوارج معروف شدند. خوارج از نظر اصطلاحی، به معنای خروج کنندگان و معترضان به زمامداری امام علی (ع) و معاویه است که البته در کتب لغت معانی دیگری هم برایش آمده است. در این مقاله به بررسی خاستگاه و اصول فکری و عقیدتی این فرقه می پردازم. اسلام دین تسامح و مداراست. و در اکثریت فرقه های شیعه و سنی هم در عقاید و افکارشان و هم در راه و روش ان ها تسامح و تساهل را می بینیم، ولی خوارج فرقه ای بوده که به هیچ وجه تساهل و مدارا در اصول فکری شان دیده نمی شود. در این مقاله با عنایت به بررسی مبانی فکری و روش تجربی ناشی از حرکت در طول حیات تاریخ خوارج، نتایج به دست آمده نشان دهنده عدم وجود مدارا و تساهل و تسامح در تاریخ اسلام است

نویسندگان

مریم مقومی

دانشجوی کارشناسی ارشد تاریخ اسلام گروه تاریخ واحد نجف آباد دانشگاه آزاد اسلامی نجف آباد ایران