بررسی گرایش به رفتارهای پرخطر در نوجوانان

زمینه و هدف: نوجوانی دوره ای حساس در زندگی می باشد که با شیوع رفتارهای پرخطر همراه است. پژوهش حاضر با هدف بررسی رفتارهای پرخطر در دانش آموزان نوجوان مقطع دبیرستان انجام شد. روش و ابزار: پژوهش حاضر توصیفی– پیمایشی می باشد. جامعه آماری پژوهش کلیه ی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهرستان خاش می باشد که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد 120 دانش آموز به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار به کار رفته در پژوهش-حاضر پرسش نامه رفتارهای پرخطر می باشدکه ضریب پایایی به دست آمده برای آن به روش آلفای کرونباخ 0/82 می باشد. یافته ها: جهت تجزیه و تحلیل داده ها در سطح توصیفی از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و در سطح آمار استنباطی (آزمون تحلیل واریانس یک راهه) استفاده شد. یافته ها نشان داد که میانگین کل رفتارهای پر خطر در بین دانش آموزان (2/88) می باشد که براساس میانگین فرضی 3 پایین تر از سطح متوسط می باشد. همچنین در بین خرده مقیاس های رفتارهای پرخطر، بالاترین میانگین مربوط به رفتار پر خطر ضرب و جرح (4/56) و پایین ترین میانگین مربوط به مصرف داروهای روانگردان (1/07) می باشد. همچنین براساس آزمون تحلیل واریانس یک راهه بین دانش آموزان سنین مختلف (14 تا 18سال) به لحاظ گرایش به رفتارهای پرخطر تفاوت معنی داری در سطح (P≤0/01) وجود دارد. نتیجه گیری : براساس یافته های بدست آمده می توان نتیجه گرفت که میانگین رفتارهای پرخطر نسبتا بالا نیست. اما در برخی خرده مقیاس ها میزان گرایش به رفتارهای پرخطر بالا می باشد. که دراین راستا پیشنهاد می گردد مدارس جلساتی را در قالب مشاوره های فردی و خانوادگی جهت پیشگیری و کاهش میزان گرایش به رفتارهای پرخطر ترتیب دهند.

کلیدواژه ها:

رفتارهای پرخطر ، دانش آموزان ، نوجوان