بررسی تاثیر توانمندی کارکنان، کار گروهی و آموزش کارکنان بر رضایت شغلی ( مورد مطالعه : سازمان آتش نشانی تهران)

امروزه توانمند سازی به عنوان یکی از ابزارهای سودمند ارتقا کیفی کارکنان و افزایش اثربخشی سازمانی تلقی می گردد. به منظور کسب موفقیت در محیط در حال تغییر کار امروزی، سازمانها به دانش، نظرات، انرژی و خلاقیت کلیه کارکنان، اعم از کارکنان صف تا مدیران سطح بالا،نیازمندند.جهت تحقق این امر،سازمان آتش نشانی تهران از طریق توانمند سازی کارکنان ، کار گروهی و آموزش کارکنان مربوطه به منظور تشویق آنان به ابتکار عمل بدون اعمال فشار، ارج نهادن به منافع جمعی سازمان با کمترین نظارت و انجام وظیفه به عنوان مالکان سازمان،اقدام می نمایند. توانمند سازی مخصوصا در محیط های پرتنش کاری که مجبورند به طور آنی تصمیم بگیرند و عمل نمایند، بسیارمهم می باشد. همچنین، توانمند سازی جهت حفظ امید و وابستگی کارکنان باقیمانده در طی زما ن های کوچک سازی سازمان حایز اهمیت می باشد. توانمند سازی،کارکنان را قادر می سازد تا در مواجهه با مشکلات و تهدیدها،از مقاومت و انعطاف پذیری بیشتری برخوردار باشند. لذا می تواند به عنوان منبعی که از آسیب پذیری کارکنان جلو گیری نماید و بذر امید را در شرایط بحرانی و از بین رفتن زندگی انسانی، در دل آنان بکارد، مفید واقع گردد . در این مقاله پس از تعریف توانمند سازی، ضرورت، وتعاریف توانمند سازی و ارتباط آنها با کارگروهی و آموزش کارکنان و تاثیر این دو بر رضایت شغلی بیان میگردد. و نتیجه نارضایتی شغلی و بوجود آمدن سازمانهای غیررسمی درون سازمان را مورد بررسی قرار می دهد.نوع کارتحقیقاتی : این پژوهش از نوع عملی می باشد. این پژوهش از نوع کاربردی می باشد