برنامه ریزی آمایش سرزمین با تاکید بر توسعه روستایی در ایران

بروز نابرابری و عدم توجه به روستاها، موجب ضعف و تسریع روند نابودی کانونهای سکونتگاهی و ایجاد عدم تعادل فضایی درون ناحیه و یک سویه شدن جریان خدمات، سرمایه، اطلاعات و جمعیت به سمت کانونهای شهری گردیده است. این امر باعث افزایش جمعیت در شهرها شده است. این درحالی است که توسعه اقتصادی و اجتماعی یک کشور در گرو توسعه مناطق روستایی آن است. اگر توسعه روستاها محقق نشود، آسیب ناشی از آن در قالب مهاجرت گسترده از روستاها به شهرها نمودار میشود. از آنجا که بخش مهمی از نرخ رشد بالای جمعیت شهرها ناشی از مهاجرت روستاییان است، حل بسیاری از مشکلات شهری در گرو حل همزمان مشکلات روستایی و به طور کلی، توزیع موزون و یکپارچه کشور است. این تعادل همگون بین شهر و روستا نیازمند برنامه ریزی آمایشی برای روستا است. این مقاله که به روش مروری و با استفاده از منابع کتابخانه ای تهیه شده تلاش دارد اهمیت برنامه آمایش سرزمین با تاکید بر توسعه روستایی را در ایران بیان کند، که این امر میتواند موجب کاهش نابرابری ها و ایجاد تعادل فضایی و توسعه در مناطق روستایی شود.

کلیدواژه ها:

آمایش سرزمین ، برنامه ریزی محلی ، توسعه روستایی ، مهاجرت