تحلیلی برنقش روش های کیفی پژوهش در امر سیاستگذاری فرهنگی (با تاکید بر روش مردم نگاری)

هدف از نگارش این مقاله، ارایه تحلیلی پیرامون ضرورت بهره گیری از داده های گردآوری شده از طریقروش های تحقیق کیفی، بویژه روش مردم نگاری، در تصمیم گیری ها و اعمال سیاست های فرهنگی میباشد، این مقاله با روشی مروری- تحلیلی و با رویکردی انتقادی نسبت به نقش کم رنگ فعلی پژوهش های مردم نگارانه در این نوع سیاستگذاری ها نگاشته شده است، بر این اساس و پس از یک کند و کاو مفهومی وذکر دلایلی در لزوم عنایت کافی و وافی به نقش ویژه ی روش پژوهش مردم نگارانه، نتیجه گرفته می شوداین روش با تکیه بر مطالعات عمیق میدانی و با توجه به رنسانسی که در موضوعات و گستره ی عملکرد آن،بواسطه ی تنوع و تکثر فرهنگی خاص جوامع امروز، بوجود آمده است، می تواند هم در نقش منبع تامینکننده اطلاعات اصیل و دست اول از جامعه جهت اتخاذ سیاست های فرهنگی، و هم در نقش دیده بان وناظری امین بر نحوه ی اجرا، و رصد کننده پیامدهای این سیاست ها، متولیان امر سیاست پژوهی وسیاستگذاری فرهنگی را یاری بسیار رساند.

کلیدواژه ها:

سیاست ، فرهنگ ، سیاستگذاری فرهنگی ، روش کیفی ، مردم نگاری