ارزیابی گردشگری پایدار روستایی با استفاده از مدل SWOT مطالعه موردی: مناطق روستایی شهرستان لاهیجان

امروزه توسعه شهرنشینی و نیاز به گذران اوقات فراغت و رهایی از تنش های روزمره، اهمیت جاذبه های گردشگری در نواحی جغرافیایی را بیشتر نمایان ساخته است. از این رو، الگوهای نوین توسعه گردشگری همچون گردشگری روستایی، بر مدار توسعه محلی و بهره گیری از تنوع های مکانی فضایی گردشگری استوار هستند. یکی از اهداف عمده گردشگری روستایی به عنوان یکی از مفاهیم و اشکال توسعه پایدار، استفاده بهینه از منابع موجود در مناطق روستایی می باشد. از این طریق ضمن به حداقل رساندن تاثیرات مخرب، منافع روزافزونی را نصیب جوامع میهمان و میزبان می نمایند. شهرستان لاهیجان که در شرق استان سرسبز گیلان قرار دارد، از پتانسیل های بالقوه بالایی در زمینه گردشگری روستایی برخوردار است. بر این اساس، هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی و اولویت بندی عوامل داخلی و خارجی تاثیرگذار و ارایه استراتژی های مناسب در جهت توسعه توریسم روستایی با دقت نظر و رعایت وجوه همه جانبه ی اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی آن است. محدوده مورد مطالعه مجموعه ای از 5 روستای همگن و همپیوند در دهستان لیل شهرستان لاهیجان قرار دارد. جمع آوری اطلاعات این پژوهش با استفاده ترکیبی از روش های اسنادی و میدانی (پرسشنامه) انجام پذیرفته است. در این راستا یافته های مقدماتی تکنیک SWOT مورد بررسی قرار گرفت و در نهایت 20 نقطه قوت، 18 نقطه ضعف، 20 فرصت و 13 تهدید طبق نظر کارشناسان وزن دهی و مورد پیمایش قرارگرفت. در نهایت با توجه به یافته ها، به ارایه استراتژی های مناسب توسعه گردشگری روستایی محدوده هدف پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

گردشگری روستایی ، توسعه پایدار ، تکنیک SWOT