بررسی تاثیر و تاثر هستی شناسی و معماری صحنه در هنرهای فولکولریک(نمونه موردی: تعزیه خوانی)

طراحی صحنه ایجاد و خلق فضاست. مهم ترین عامل در طراحی معماری فضای نمایش های آیینی، تجلی معنا و مفاهیم ارزشمند اعتقادی است که باید توسط طراحی داخلی به بیننده القا گردد . فضا سازی برای یک نمایش و تبدیل فضای غیر مریی متن نمایش به شکل دیداری را طراحی صحنه مینامند . در این پژوهش آیین های محلی به دو بخش تقسیم شده اند : آیینهای بیابانی و آیینهای دریایی. به همین سبب در این پژوهش، نمایش های سنتی برآمده از دل این فرهنگ خاص و چگونگی تبدیل اندیشه و خیال به فضای معماری داخلی و نقش آن در تداعی و انتقال مفاهیم فضای نمایش های سنتی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است . چارچوب روش تحقیق، روش راهبردی ترکیبی است که در ابتدا برای شناخت از مطالعات تفسیری- تاریخی، در مرحله تحلیل و نتیجه گیری از روش تحلیلی استفاده شده است . ابزارهای تحقیق نیز روش مطالعات کتابخانه ای و اینترنتی بوده است . در فرآیند تحقیق تاکید بر نشانه شناسی بصری بوده تا بوسیله آن مفاهیم بازشکافت، بازخوانی و بازیابی شوند تا از طریق نشانه های قابل اجرا در معماری و طراحی داخلی، به تجلی معنا در فضا دست یافت . در نتیجه این فرآیند عناصر و اجزای معماری در طراحی شکل خواهد گرفت تا افراد با مشاهده این عناصر به درک مفاهیم اعتقادی و تعامل با آیین های مختلف بیابانی و دریایی دست یابند و در نهایت به فرآیند تبدیل اندیشه و خیال به فضای معماری داخلی در فضاهای نمایشهای آیینی و چگونگی ایجاد آن از روی فکر و اندیشه مردم منجر خواهد شد .

کلیدواژه ها:

معماری داخلی ، نمایش آیینی ، تجلی معنا ، طراحی فضا ، درک مفاهیم