بررسی اثرات کود زیستی نیتروکسین و سوپر جاذب رطوبتی بر صفات رشد و اجزای عملکرد ذرت دانه ای تحت شرایط تنش آبی

به منظور بررسی اثرات کود زیستی نیتروکسین و سوپر جاذب رطوبتی بر صفات رشد و اجزاء عملکرد ذرت دانه ای در تحت شرایط تنش آبی این پژوهش به اجرا درآمد. در این آزمایش تیمارهای کم آبیاری شامل آبیاری نرمال (آبیاری در پتانسیل آب خاک 3- بار)، تنش متوسط (آبیاری در پتانسیل آب خاک 7- بار) و تنش شدید (آبیاری در پتانسیل آب خاک 11- بار) بعنوان عامل اصلی و کود زیستی نیتروکسین و پلیمر سوپر جاذب و ترکیب آن ها به همراه تیمار شاهد (عدم مصرف نیتروکسین و سوپرجاذب) در چهار سطح بعنوان عامل فرعی به صورت آزمایش اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار مورد بررسی قرار گرفت. صفات مورد بررسی شامل ارتفاع بوته، شاخص سطح برگ، طول بلال، محیط بلال، تعداد ردیف دانه در بلال، تعداد دانه در ردیف، وزن 100 دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت بود. نتایج نشان داد که اغلب صفات رشد و نیز عملکرد به صورت معنی داری تحت تاثیر کاربرد سوپرجاذب و نیتروکسین قرار گرفتند. این اثربخشی در شرایط تنش ملایم کمتر و با تنش شدید بیشتر بود. کاربرد توام سوپرجاذب و نیتروکسین در هر دو شرایط تنش ملایم و خفیف وضعیت بهتری در صفات رشد و اجزاء عملکرد ایجاد کرد. عملکرد کل در شرایط تنش شدید با استفاده از نیتروکسین و سوپر جاذب و ترکیب آن ها در مقایسه با عدم استفاده از آ ن ها به ترتیب 35 ،60 و 68 درصد افزایش یافت. کمترین عملکرد دانه (4/65 تن در هکتار) با تنش شدید آبی و عدم استفاده از کود زیستی نیتروکسین و سوپرجاذب حاصل شد.

کلیدواژه ها:

ذرت ، عملکرد ، کود زیستی نیتروکسین ، کم آبیاری ، ماده جاذب رطوبت