تاثیر هورمون های اسید آبسزیک، پاکلوبوترازول و یونیکونازول بر کنترل گل جالیز مصری (Orobanche aegyptiaca. Pers) و رشد گوجه فرنگی (Lycopersicon esculentum L.)

به منظور ارزیابی تاثیر هورمون های اسید آبسزیک، پاکلوبوترازول و یونیکونازول بر کنترل گل جالیز مصری (Orobanche aegyptiaca. Pers) و رشد گوجه فرنگی (Lycopersicon esculentum L.)، آزمایشی گلخانه ای در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار اجرا شد. تیمارها شامل اسید آبسزیک در 5 سطح (غلظت های 1، 3، 5 و 7 میلی مولار)، پاکلوبوترازول در 2 سطح (غلظت های 4-10 و 5-10 مول) و یونیکونازول در 4 سطح (غلظت های 1، 2، 3 و 4 میلی مولار) و 2 شاهد با و بدون علف هرز گل جالیز بودند. نتایج نشان داد تیمار5 و 7 میلی مولار اسید آبسزیک، 4-10 و5-10 مول پاکلوبوترازول و 3 و 4 میلی مولار یونیکونازول باعث کاهش معنی داری تعداد گرهک روی ریشه گوجه فرنگی و وزن خشک گل جالیز شد و تیمار پاکلوبوترازول در هر دو غلظت 4-10 و5-10 مول، مقدار ماده خشک گوجه فرنگی را نسبت به شاهد بدون گل جالیز کاهش و تیمارهای اسید آبسزیک و یونیکونازول وزن خشک گوجه فرنگی را افزایش دادند. در مجموع می توان گفت که هورمون اسید آبسزیک در غلظت های 3 و 4 میلی مولار و یونیکونازول در غلظت های 5 و 7 میلی مولار نتایج بهتری را در کنترل گل جالیز و محدودیت کمتر رشد گوجه فرنگی داشتند و در مورد پاکلوبوترازول علی رغم اثر مطلوب در کنترل گل جالیز ولی به لحاظ کاهش وزن خشک گوجه فرنگی بهتر است غلظت های کمتر آن مورد آزمایش قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

تجمع وزن خشک ، تعداد گرهک ، جوانه زنی و غلظت هورمون