مجتبی ظفریان - دانشجوی دکتری علف های هرز
علی تدین - دانشیار گروه زراعت دانشگاه شهرکرد

به منظور ارزیابی تاثیر هورمون های اسید آبسزیک، پاکلوبوترازول و یونیکونازول بر کنترل گل جالیز مصری (Orobanche aegyptiaca. Pers) و رشد گوجه فرنگی (Lycopersicon esculentum L.)، آزمایشی گلخانه ای در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار اجرا شد. تیمارها شامل اسید آبسزیک در 5 سطح (غلظت های 1، 3، 5 و 7 میلی مولار)، پاکلوبوترازول در 2 سطح (غلظت های 4-10 و 5-10 مول) و یونیکونازول در 4 سطح (غلظت های 1، 2، 3 و 4 میلی مولار) و 2 شاهد با و بدون علف هرز گل جالیز بودند. نتایج نشان داد تیمار5 و 7 میلی مولار اسید آبسزیک، 4-10 و5-10 مول پاکلوبوترازول و 3 و 4 میلی مولار یونیکونازول باعث کاهش معنی داری تعداد گرهک روی ریشه گوجه فرنگی و وزن خشک گل جالیز شد و تیمار پاکلوبوترازول در هر دو غلظت 4-10 و5-10 مول، مقدار ماده خشک گوجه فرنگی را نسبت به شاهد بدون گل جالیز کاهش و تیمارهای اسید آبسزیک و یونیکونازول وزن خشک گوجه فرنگی را افزایش دادند. در مجموع می توان گفت که هورمون اسید آبسزیک در غلظت های 3 و 4 میلی مولار و یونیکونازول در غلظت های 5 و 7 میلی مولار نتایج بهتری را در کنترل گل جالیز و محدودیت کمتر رشد گوجه فرنگی داشتند و در مورد پاکلوبوترازول علی رغم اثر مطلوب در کنترل گل جالیز ولی به لحاظ کاهش وزن خشک گوجه فرنگی بهتر است غلظت های کمتر آن مورد آزمایش قرار گیرد.

تجمع وزن خشک، تعداد گرهک، جوانه زنی و غلظت هورمون